Hoogsensitief… wat een ontdekking

In mijn eerste blog las je over mijn burn-out. ‘Soms moet je twee stappen achteruit doen voordat je er weer drie vooruit kunt zetten’, zei mijn leidinggevende tegen mij.
Mijn interpretatie van deze zin droeg ik onbewust jaren met mij mee. Jaren later kwam ik er eigenlijk pas achter wat die zin voor mij betekende. Ik ben haar nog steeds dankbaar voor de woorden en haar vasthoudendheid. Daar begon een innerlijke reis naar mijzelf en zodoende kwam ik jaren later achter de ‘oorzaak’ van mijn burn-out.

De oorzaak werd bekend nadat ik begin 2013 een gesprek had met een dierbare collega en vriendin.
Zij vertelde over haar ontdekking ‘hoogsensitief’ te zijn en gaf aan dat het haar niet zou verbazen als ik dat ook zou zijn… ‘HoogWAT?’, vroeg ik? Uitleg volgde, het raakte mij. Ik herkende mijzelf in haar verhaal. Het klonk allemaal heel vanzelfsprekend. Haar tip om het boek van Elaine Aron te lezen nam ik ter harte en bestelde ik direct. De volgende avond nestelde ik mij op de bank met het boek op schoot. Potlood en liniaal bij de hand om te onderstrepen waarin ik mijzelf herkende. Na een pagina of zes drong het tot mij door dat ik volledige pagina’s onderstreept had…
Wat is dit? Waarom heb ik hier niet eerder iets over gehoord of gelezen? Ik kon niet stoppen met lezen, tot diep in de nacht las ik door. Wat een herkenning! Dit boek gaat over mij. Dit ben ik! Dit veroorzaakt al die jaren mijn gevoel van ‘anders’ zijn.

Ik ben hoogsensitief… en daar wil ik alles over weten.

En zo begon een indrukwekkende persoonlijke reis. Ik las veel boeken over hoogsensitiviteit, ook wel hooggevoeligheid genoemd. Van mijn werkgever kreeg ik ruimte voor persoonlijke groei en ontwikkeling en zo kwam ik terecht bij een coach. De sessies bij hem brachten mij enige opluchting maar ik kreeg ook meer vragen en ik voelde een soort ongeduld. Ik vond niet voldoende erkenning bij mijn gevoel, iets was niet volledig. De prioriteit lag op begeleiding bij mijn hoogsensitiviteit. Na enig speurwerk kwam ik terecht bij een HSP-coach. Tijdens de coachingsessies ging er een wereld voor me open en het voelde als thuiskomen bij mijzelf. Dit nam veel onrust weg en het leverde zelfacceptatie op.

Met mijn moeder ging ik in gesprek over vroeger en zo vielen er steeds meer stukjes op zijn plaats. Ik voelde veel als kind, had geen idee wat er was en wat er intern in mij gebeurde, simpelweg omdat ik nog niet over het vocabulaire beschikte. In mijn gezin van herkomst werd niet over gevoel gesproken dus hoe moest ik emotiewoorden leren kennen? Ik had fysieke klachten en een denkpatroon die achteraf te verklaren zijn omdat ik hoogsensitief ben (meer over het hoogsensitieve kind in een blog dat later volgt).

En dan mijn baan bij de top van een grote organisatie. Gelukkig werkte ik al jaren niet meer in een kantoortuin dus dat nam veel prikkels weg. En toch zat ik daar niet op mijn plek. De stress, de vele veranderingen gedurende de dag of week, opmerkingen dat ik beren op de weg zag, mijn gevoeligheid voor de sfeer, het missen van diepgang op de inhoud van het werk, mijn rechtvaardigheidsgevoel en perfectionisme. Het was uitputtend en niet mijn ideale werkwereld.

Waar ik in eerste instantie vooral de lasten ervoer van het hoogsensitief zijn, herken ik nu vooral de positieve kanten. Het is wie ben ik ben, vanuit mijn oorsprong, het is mijn innerlijke kracht. Ik zie geen beren, ik heb ergens heel weloverwogen over nagedacht. De stress die ik voelde was niet altijd van mij maar van mijn collega(‘s). De akelige sfeer tussen collega’s, het benam me de adem. Ik zie graag dat anderen OK zijn en schoof mijzelf nog weleens aan de kant.

Nu ben ik trots op mijn hoogsensitiviteit, trots op mijn extra karaktereigenschap. Blij dat ik geleerd heb meer op mijn buikgevoel te vertrouwen en daarnaar te handelen. Ik hèb niets, ik mankeer niets, het is geen diagnose. Ik ben ik, vanuit mijn oorsprong, mijn hart, buik en brein functioneren als een hoogsensitief persoon. PRACHTIG!