Wat mooi… een hoogsensitief kind

Zwanger, wat een cadeau! Hoe speciaal was het moment dat ik ons kindje eindelijk in mijn armen kon sluiten. Ik voelde zoveel liefde, welkom op de wereld…

We hadden regelmatig kraamvisite en op een gegeven moment merkte ik dat de dagen mét of zónder kraamvisite anders verliepen. Nadat er kraamvisite was geweest, bleef ik achter met een onrustige en huilende baby. Overdag veel huilen betekende in de nacht ook veel huilen. Een dag zonder kraamvisite, er was ritme en er werd slechts gehuild als er aan de primaire behoeftes moest worden voldaan. In de daaropvolgende nacht was het stil… Dat was opvallend, vond ik. Onze baby gaf duidelijk een grens aan. Blijkbaar was er meer rust nodig om hem op deze wereld te laten wennen. Ik besloot verdere kraamvisite uit te stellen om kwalitatieve rust in huis te creëren.

Bevallingsverlof voorbij, op naar het kinderdagverblijf. Leuk, leerzaam en gezellig voor kindjes, was het idee. Nou, niet dus. Elke keer als ik door de klapdeuren kwam met ophalen, hoorde ik ons kindje huilen. Er werd niet tot nauwelijks melk gedronken of geslapen en gedurende de dag werd veel gehuild. Kwestie van wennen, werd er gezegd. Na 13 opvangmomenten was mijn twijfel weg, dit had niets te maken met wennen. Hier klopt iets niet, onze baby heeft het hier niet fijn. Ik ging op zoek naar een gastouder voor meer rust, flexibiliteit en een meer huiselijk gevoel. Vanaf dag één bij de gastouder waren er veel minder huilbuien en werd er gedronken en geslapen.

Van mijzelf wist ik hoogsensitief te zijn en door ons kind ging ik mij verdiepen in hoogsensitieve, ook wel hooggevoelige, kinderen. Wat was er wederom veel herkenning. Het was overduidelijk dat wij een hoogsensitief kind hebben. Pittig maar ook heel mooi. Nu aan ons als ouders de taak te leren hoe wij daarmee omgaan en hoe wij ons kind hiermee leren omgaan, want dit vraagt aandacht.

Op visite bij familie of vrienden, hij had altijd 20 minuten ontdooitijd nodig. Mensen vonden er wat van. ‘Ach, wat verlegen’ of ‘Nou, het is toch niet de eerste keer hier?’ of ‘Zet ‘m er gewoon bij, hij kan niet altijd op schoot blijven zitten’. Nee, dit is geen verlegenheid of onwil. Dit is de kat uit de boom kijken. Alles wordt in het hoofdje en lijf opgenomen en zoekt daarin een eigen weg. Als het straks veilig genoeg voelt, wordt er ‘gewoon’ gekletst en gespeeld. Wat vond ik het ingewikkeld om duidelijk te zijn naar de mensen om ons heen. Bij sommigen vertelde ik over hoogsensitiviteit en daar werd heel wisselend op gereageerd. Ik merkte dat er veel oordeel zat op het woord ‘hoogsensitief’. Dit nodigde ook niet altijd uit hier mee over te vertellen.

Time flies, op naar school! Een grote verandering. Weg uit de vertrouwde omgeving, wennen op de ‘grote’ school. We namen afscheid bij de gastouder omdat we na schooltijd een aantal dagen gebruik zouden maken van de BSO. En het was nu eenmaal minder tijdrovend als we in de ochtendspits naar één adres hoefden. Vol enthousiasme gingen we naar school, het was helemaal leuk.
Na enige tijd constateerden we vermoeidheid, deels was dit ‘logisch’ maar het was TE. De aansluitende BSO ontnam te veel energie.
Wat een geluk! We konden terugkomen bij de gastouder. In eerste instantie leek dat beter te gaan. Helaas werd in groep 2 ook de gastouder te veel. In de nacht werd de dag overduidelijk herbeleefd en verwerkt, dit ging gepaard met gekreun en soms onverstaanbare kreten. De vermoeidheid nam toe, er werd geklaagd over herrie in de klas en hij was erg onder de indruk van het gedrag van andere kinderen uit de klas. Buitenspelen was favoriet en eenmaal thuis kregen we steeds vaker te maken met woedeaanvallen. De juf herkende dit gedrag helemaal niet. In de klas werd goed meegedaan, was er lief en rustig gedrag te zien. ‘Nou, kom thuis maar eens kijken als we twee minuten terug zijn van school’, zei ik. Holy moly wat een verschil! Het was te veel en we besloten te stoppen met opvang na schooltijd. Na schooltijd was er hersteltijd nodig en de beste plek daarvoor was thuis. Even zelf bepalen wat er gedaan wordt nadat er in het gareel van school was gelopen. Uitrusten op de bank zonder te veel bijgeluiden, knuffelen en hangen bij mama als dat nodig is, naar buiten wanneer daar behoefte aan was. Weg woedeaanvallen…

Weer een grote verandering met de doorstroming naar groep 3. Er moest hard gewerkt en geleerd worden, er werd veel gevraagd van het concentratie- en aanpassingsvermogen. Het werd luidruchtiger en drukker in de klas en alles, echt alles, wat er in de klas gebeurde werd opgemerkt. Het hoofdje zat overvol. Eenmaal thuis kregen we weer te maken met hevige woedeaanvallen. Onbedaarlijk schreeuwen en huilen. Wat een ontlading! Gezien zijn leeftijd was het vaak lastig om woorden te geven aan wat er op school is gebeurd en wat hij voelde. Er gebeurt ook zo veel en hij voelt zo veel… Zijn lijfje zat vol en hij weet niet waar hij moet beginnen met vertellen. Vol met nieuwe indrukken, eigen mentale en fysieke sensaties en overgenomen woede en frustratie van andere kinderen en van de juffen. Vertellen lukt niet altijd, tekenen soms wel.

Een juf maakt zich wat zorgen over de sociale ontwikkeling. Hij speelt op school het liefst met meisjes. Buiten schooltijd speelt hij wel met jongetjes uit de buurt of 1-op-1 met een jongetje uit zijn klas. Een gesprekje met hem levert op: ‘De jongens bij elkaar doen veel te druk op school’ en ‘Ik wil niet met kindjes spelen die boos of verdrietig voelen, ik speel alleen met kindjes die lief of grappig voelen.’

Hij vaart op zijn innerlijke kompas, PRACHTIG! Wij maken ons dus geen zorgen over zijn sociale ontwikkeling. Dit vind ik één van de bevestigingen dat deze eigenschap ‘hoogsensitief’ of ‘hooggevoelig’ zo MOOI is!

Waar kun je tegenaan lopen bij een hoogsensitief kind? Je merkt aan een hoogsensitief kind wanneer het overprikkeld is. Waardoor de overprikkeling wordt veroorzaakt, is vaak niet bekend.
Inmiddels is door middel van hersenscans aangetoond dat het brein van een hoogsensitief persoon anders werkt. Hoogsensitieve personen merken meer op, verwerken alle informatie diepgaand en reageren heviger.

Als ouder ken je je kind het beste. Met de analyse van een coach en samen op onderzoek gaan naar de oorzaak achter het gedrag, biedt waardevolle inzichten. Samen kunnen we het gedrag van je kind in kaart brengen. Bijvoorbeeld hoe het gedrag in nieuwe/onzekere en bestaande situaties is.  Leer het gedrag te begrijpen, herkennen en erkennen. Leer de gedachten van je kind te begrijpen zodat gedachten in bepaalde situaties begrensd kunnen worden. Als je kind voelt dat het gezien en begrepen wordt, kun je samen oplossingen en/of alternatieven bedenken.

Wat valt op bij een HSK?
– Stemming van anderen aanvoelen
– Gevoelig zijn voor harde geluiden of fel licht
– Moeite met veranderingen
– Eerst observeren voordat ze iets doen of deelnemen
– Last hebben van de labeltjes in kleding
– Rechtvaardigheidsgevoel
– Faalangstig zijn
– Diepgaande vragen stellen of steeds willen weten ‘waarom?’
– Begaan zijn met het lot van dieren

Wat kun je doen voor je HSK? Ik werk met de BABA-methodiek© van Esther Bergsma. ‘BABA’, dat staat voor Begrijp, Accepteer, Begrens en Alternatieven (bedenken/geven).

Kun je praktische hulp gebruiken, neem vrijblijvend contact met mij op.